Het is bijna zo ver: straks gaat Azen in première. En het is spannend! De laatste veranderingen worden doorgevoerd: van kleine schrappingen van twee à drie zinnen over het weglaten van hele scènes tot het volledig omgooien van de decorwissel. De ene verandering komt voort uit de nood om de voorstelling korter te maken, de andere uit de drang om de beelden sterker te maken, maar allemaal laten ze de voorstelling tot in de puntjes kloppen. De acteurs zijn nu helemaal voorbereid: de tekst is ondanks de voortdurende weglatingen gekend, de danspasjes hebben ze onder de knie en de evenwichtsoefening met de muziek is bijna altijd in balans. Dat zorgt ervoor dat ze zich ten volle smijten tijdens de doorlopen. De passie en goesting waarmee ze scène na scène spelen is mooi om te zien. De figuranten weten overigens alles van passie en goesting. Zij zijn de gasten op de milonga-avond van het eerste deel en zorgen voor een heus feest tijdens en tussen de scènes van de acteurs. Gisteren vierden we zelfs echt feest tussen de doorloop en de opmerkingen van de regisseur door, omdat één van de figuranten jarig was. Met een stuk taart en een glas cava in de hand en na de traditionele verjaardagsdans met iedere vrouw, luisterden ze allemaal aandachtig naar wat Dimitri Leue nog te zeggen had. Ze hebben zich vanaf de eerste repetitie voor de volle 100 procent ingezet. En zo is het laatste onderdeel aan de voorstelling toegevoegd. Dit is dan ook mijn laatste blogpost. Vanavond is het avant-première en dan morgen de grote avond. Het gewicht van de laatste loodjes lijkt al bij al nog goed mee te vallen: iedereen is er klaar voor. Aze(n)? Ja ze!