De Roos van Jericho is een heel bijzondere roos. Op het eerste zicht is het een triestig hoopje dorre plant. Doe je echter water bij de roos, dan komt ze tot leven. Ze strekt haar dorre blaadjes uit, het lijken net armpjes. Mensen en dieren en planten hebben water nodig om te leven. En water kan leven geven aan iets dat nog niet leeft.
“Wat zijn zo nog krachten van water?” “Water is superkrachtig! Het kan een tsunami veroorzaken en een natuurramp.” “Water kan ons proper maken.” “Maar ook vuil, modderwater enzo.” “Water heeft de kracht om verschillende vormen aan te nemen. Zo kan het verdampen maar ook stollen.” “Water kan ook bevriezen. En bevroren water kan dingen bewaren.”
Zo vonden wetenschappers onlangs een superoude mammoet. Mammoets bestaan nu natuurlijk niet meer maar het lijf van het dier, zijn haren, zijn tanden… alles was er nog.** Bevroren water heeft de kracht om dingen te bewaren.** Te conserveren laten we zeggen, voor de toekomst.
We testen de bewaarkracht van water uit. Stel dat we gedroogde bloemen bevriezen. Deze droge bloemen zien er een beetje uit zoals de Roos van Jericho: er zit geen leven in. We doen de test: stel dat je er water bij doet, gaan ze dan terug beginnen bloeien? Zoals De Roos van Jericho? En als je ze bevriest, zouden we ze binnen 100 jaar dan terugvinden zoals de mammoet? We laten de bloemen kennismaken met water en vriezen ze in. In ijsjesvormen. Dan hebben we nog altijd de keuze: 100 jaar wachten en kijken wat er gebeurt of straks gewoon een eigenbereid waterijsje eten. Met dit mooie weer, gok ik op het tweede.