Koning Armandus de Zoveelste wil geen koning meer zijn. Zijn vrouw, koningin Mariola, ligt op sterven. Hij wil haar hand vasthouden en haar lippen nat maken met een washandje. Hij wil geen linten meer doorknippen en glimlachen.
Prins Eduardus de Zoveelste wil geen koning worden in een land waar koningen niets te zeggen hebben. Hij wil nadenken en beslissen, hij wil niet ja-knikken en uitvoeren. Prinses Bellatrix de Zoveelste kan geen koning worden. Ze is namelijk een meisje. En ook nog wat te jong. Ze wil groot zijn en niet schattig.
De Eerste Minister weet niet wat hij moet doen.
De dokter weet niet wat hij moet doen.
Niemand weet wat er nu moet gebeuren. Behalve misschien een kabouter, maar ja, wie gelooft er nu in kabouters.

Armandus de Zoveelste is een klassiek sprookje, mocht het honderden jaren geleden geschreven zijn. Maar dat is niet zo, het is dus een hedendaags sprookje met koningen, prinsen, prinsessen, kabouters, een elfenkoningin, een zwarte ridder, een tovenaar, een te goede heks, een draak en een happy end.