Je werkt als kunstenaar met uiteenlopende media: van grote sculpturen en installaties tot fotografie, videowerk, tekeningen en aquarellen. De Nachtwandelaars wordt nu je eerste theatervoorstelling voor kinderen (6+), toch weer een andere uitdaging?
Vorig seizoen schreef, regisseerde en ensceneerde ik op uitnodiging van Schauspiel Frankfurt mijn eerst theatervoorstelling Na het Feest. Dit wordt mijn tweede eigen theaterstuk, wel voor het eerst voor kinderen. Aangezien ik zelf vier kinderen heb, kan ik inschatten vanaf welke leeftijd je bepaalde dingen begrijpt. Als vader heb ik geleerd dat je jonge kinderen vooral niet moet onderschatten. Een kind van zes begrijpt al heel veel. Een uitdaging is het hoe dan ook.
Het verhaal van De Nachtwandelaars klinkt als een duister sprookje, een geheimzinnig nachtelijk avontuur. Vanwaar je fascinatie voor de nacht? Je gaf in interviews aan vaak zelf nachten door te werken, zit dat er voor iets tussen?
Ja, zonder te veel romantiek: de nacht is voor vele kunstenaars een heel geschikt moment om te creëren. Zoals de slaap een lange, schijnbaar tijdloze roes is, zo voelt ’s nachts schrijven, schilderen en tekenen voor mij. De nacht is de stand-byfunctie van het leven overdag, de sluimerstand. De wereld wordt ‘s nachts een levensgroot haast monochroom stilleven van werkloze objecten. Speeltuigen staan erbij als achtergelaten ruimtetuigen, meren liggen pikzwart en onheilspellend te wachten in het maanlicht. Een voorstelling waarbij drie zussen 's nachts op wandeling gaan, leek me een goede setting voor kleine, magische dingen.
De opzet van een nachtelijk avontuur sluit ook naadloos aan bij de sfeer die je opzoekt in je beeldend werk. Zal dit ook vertaald worden naar het decor?
Zeker. De animatiefilmbeelden, decorelementen, rekwisieten en kostuums zullen een visuele coherentie hebben, samenklitten tot één zintuiglijke, nachtelijke stemming. Aanvankelijk zal alles wellicht wat te donker lijken voor het publiek, maar wanneer je ogen langzaam aan de duisternis wennen, zal je meer en meer beginnen zien. Mijn installaties, films of aquarellen zijn vaak beelden die fluisteren; stille beelden, verrijkt met ingehouden, onderliggende lagen. Ik probeer iets wezenlijks en essentieels over het leven te brengen op een stille, kleine manier. Zo verheft in Na het Feest geen enkel personage zijn stem. Alle diepte wordt klein gebracht, nooit schreeuwerig of spectaculair.
Je schrijft zelf de tekst van de voorstelling. Is dat nieuw voor jou of schreef je al vaker voor theater of andere media?
Na het Feest was mijn eerste eigen, lange theatertekst voor een avondvullende voorstelling. Daarnaast schreef ik de afgelopen jaren kortverhalen en een aantal poëtische teksten. Het schrijven van fictie is een stille activiteit in de marge van mijn parcours in de beeldende kunsten. Maar het is wel een heel belangrijke activiteit voor me, iets van betekenis, van waarde voor mijn denken en zijn.
In het verleden werkte je voor je videowerk al samen met acteurs als Johan Leysen en Wim Opbrouck. Nu mag je aan de slag met drie straffe actrices: Eva Binon, Leen Diependaele en Marieke Dillens. Is dat iets waar je naar uitkijkt? Hoe sta je algemeen tegenover acteursregie?
Omdat mijn films tot dusver zonder dialogen waren, regisseerde ik tot nu toe vooral de body language, wat een lichaam vertelt, hoe het dat doet. Ik vind het zalig acteurs te mogen regisseren. Ik voel me daar ontspannen bij, leg weinig druk bij de acteurs noch bij mezelf. Eva, Leen en Marieke zijn ervaren, erg getalenteerde actrices. Drie erg verschilende stemmen ook. Het is een voorrecht met hen te mogen werken.
De Nachtwandelaars gaat op 12 november met een namiddagvoorstelling in première in HETPALEIS; geen Biënnale-publiek of tentoonstellingsbezoekers maar een zaal gevuld met 6-jarigen. Wat zijn je verwachtingen?
Dat ligt zeker buiten mijn comfortzone. Ik vind het spannend alleszins. Bij een grote museale solotentoonstelling durf ik het vertrouwen hebben dat ik met hard werk een goed resultaat zal kunnen bieden. Hier weet ik dat allesbehalve. Schrijven voor zesjarigen is ook een uitdaging. Hoe kan je de doelgroep boeien met een ernstig verhaal in een duistere omgeving? Ik onderschat het niet. Fingers crossed!
De Nachtwandelaars (6+)
Vanaf 12.11 in de Kleine zaal van HETPALEIS
Tickets