In Baba vertelt actrice Dahlia Pessemiers Benamar over de zoektocht naar haar biologische vader. Waarom koos Hofke van Thys precies voor deze voorstelling? “Elk jaar gaan we een theaterstuk zien. Maar voor het zesde jaar is het moeilijk om een geschikte voorstelling te vinden. Het zijn geen kleine kinderen meer. En het zijn nog geen adolescenten”, zegt Sofie. “Ik ben eerst zelf de voorstelling gaan bekijken. Ik wilde de leerlingen goed voorbereiden, want het is toch een zwaar thema. We hebben ook afgetoetst of er leerlingen waren die hun biologische vader of moeder niet kennen. Dat was in mijn klas niet het geval. Rond het thema hebben we wel gewerkt. De leerlingen moesten in een spiegel kijken. Hadden ze een neus zoals hun vader? Wisten ze hoe ze aan die bruine ogen kwamen? Zo hebben we portretjes gemaakt.”
Interactie
Ook niet onbelangrijk. Wat vonden de leerlingen van de voorstelling zelf? “Er waren positieve en negatieve reacties. Vooral de Arabische muziek viel in de smaak. De kinderen met een moslimachtergrond waren erg aandachtig. Er was een mooie interactie tussen de actrice en de Marokkaanse leerlingen. De monologen waarin weinig gebeurden, vonden ze saai. Lange vertellingen zijn voor sommige kinderen te moeilijk. Kinderen willen vooral zien wat er gebeurt. Die houden meer van een voorstelling als Sunjata die heel groots is en waarin alles wordt uitgebeeld. Alles hangt ook een beetje af van het niveau van de klas. Het ene jaar heb je leerlingen in de klas die meer volwassen zijn dan een ander jaar. De leerlingen en de leerkrachten waren het over de acteerprestaties wel eens. Die waren heel goed.”