8+
Een meisje wacht na schooltijd op haar moeder. Die is te laat. Dat kan gebeuren. Maar het wachten duurt wel lang. Het meisje praat over zichzelf en over de wereld rond haar. Haar hoofd zit vol hersens, vol vragen, vol verhalen.
Denkt gij soms ook dat niemand naar u luistert? Hebt gij ooit wormen gegeten? Als ge een bang vogeltje op de stoep zou vinden, is het dan beter om er snel of traag naartoe te lopen om het te redden? Kunnen mieren zwemmen? Zijn mieren stom? Hebben vissen hersens? Zouden vissen eigenlijk niet liever in de lucht vliegen? Als een vis en een vogel zouden vechten, wie zou er dan winnen? Waar denkt gij dat Mars is? Waarom draait de aarde op sommige dagen niet achteruit? Waarom moet ik alles zeggen? Waar is mijn moeder? Moeder? Waar? Zijt? Ge?"
Vijf jaar na de succesvolle locatievoorstelling Bumpers (2008-2009) keren Jellie Schippers en Myriam Van Gucht terug naar HETPALEIS. Sinds 2007 werken ze onder de naam Schippers&VanGucht. Vorig seizoen maakten ze in samenwerking met HETPALEIS de voorstelling MIJNFAUST. In 2012 kregen ze voor hun productie HUIS (Het Filiaal) de jeugdtheaterprijs de Gouden Krekel in de categorie meest indrukwekkende podiumprestatie. Beide makers zijn geprikkeld door de directe en fantasierijke schrijfstijl van de Nieuw-Zeelandse (toneel)schrijfster, performer en stand-upcomedian Jo Randerson. Op basis van haar verhalenbundel The Spit Children schrijft Randerson voor HETPALEIS de theatermonoloog Wat er gebeurde terwijl de mussen de polka dansten.
Tot die unieke enscenering zich laat voelen en regen de theaterzaal binnensijpelt, met de boom die water huilt en het podium in een grote plas verandert – tot alle grenzen tussen stand-up en theater, tussen de krijtlijnen die volwassenen voor hun kinderen uittekenen en het kinderlijke spel dat het overneemt worden weggevaagd.
Liv Laveyne in De Morgen (6.05.14)
Regisseur Jellie Schippers en ontwerpster Myriam Van Gucht zijn te gast bij HETPALEIS met een heftige, beeldende theatermonoloog. Ze claimen onze sympathie voor dit losgeslagen mini-projectiel. In één beweging zingen ze ook de lof van de vindingrijkheid. Verwacht niet het onverwachte, zoek het zelf op: onze verbeelding laat ons nooit in de steek.
Geert Van der Speeten in De Standaard (12.05.2014)
Wat er gebeurde… is allerminst betuttelend en slaat het meest aan bij het publiek wanneer het meisje stevig durft te rebelleren, zoals bij het opeten van de blauwe krijtjes of het wegmoffelen van een platte banaan in haar nog propere handdoek.
Filip Tielens op cobra.be (12.05.14)
Naamactie
Iedereen die Janne heet (naar actrice Janne Desmet), mag gratis naar de voorstelling.
Wil je meer te weten komen over deze voorstelling?
Er is een inleiding bij de voorstelling op woensdag 14.05.14 om 14u30.
