Ex-stadsdichter van Antwerpen Bernard Dewulf kijkt in zijn boek Kleine dagen naar zijn dagelijkse omgeving. Hij ziet zijn huis, zijn vrouw, zijn kinderen, zijn tuin, het licht – een kleine wereld waarin soms grootse dingen gebeuren. Zo ontstaat stukje bij beetje een kroniek van het gewone. Hoofdtonen in deze kroniek zijn verwondering en melancholie.

Kleine dagen is een bundeling van de columns die Dewulf schreef voor de krant De Morgen en die bekroond werd met de Libris Literatuurprijs (2010) en de Inktaap (2011), een literaire jongerenprijs van het Nederlandse taalgebied.

In de theatrale lezing Kleine dagen zit de schrijver alleen op het toneel en geeft hij een stem aan zijn tedere verhalen. Zijn stem wordt vergezeld, tegengewerkt en versterkt door videobeelden van Ilke De Vries, muziek van William Basinski en tekeningen van Marc Raes. De korte filmpjes schuren en scharnieren met de situaties waarover Dewulf vertelt. Zo krijgen de verwondering en de weemoed van zijn teksten drie gezichten: woord, geluid en beeld.

(..) Dat is meteen de reden waarom Kleine dagen zo ontroert: Dewulf verwoordt er een nog niet doorgebroken taboe mee, namelijk het ongegeneerd melancholisch mogen zijn over de dingen die voorbijgaan. (…)
Wietske Vos in De Morgen (22.12.12)

www.ntgent.be