Er woont deze dagen een dansende draak in ons huis!
Wat een feest, wat een enthousiasme, wat een groots theaterspektakel. De kinderen barstten los, gilden en zuchtten, applaudisseerden spontaan en waren even zo goed daarna weer muisstil. De kleinsten op de eerste rij kropen van angst heel dicht tegen elkaar aan. Een paar minuten later sprongen ze weer recht van plezier. Terwijl de kinderen de zaal verlieten en op weg waren naar de foyer zag ik allemaal en overal en van iedereen lachende en blije gezichten. Sommige kinderen waren in de ban van kungfu monnik Li Bo en probeerde op de trappen zijn magische sprongen na te doen! Anderen stonden in de foyer te drummen zonder trommels, maar overtuigend stoer. Wanneer ik hen vroeg wat ze ervan vonden, begonnen er meisjes te gieren van het lachen bij de gedachte aan de kleurige grappige draak die Ming ming bovenop zijn kop ronddraagt. Wat hadden ze zelf graag bovenop die draken kop gezeten!
Ik hoop ergens dat al die kinderen van vandaag zich een kleine Ming Ming mogen voelen en dat ze thuis even subtiel, gevoelig, zacht en aandachtig gestuurd en geleid worden als dit kleine levende poppetje op het toneel. Wat een professionaliteit van de poppenspelers. Onvermoeibaar kruipen ze langs en onder en naast de kleine pop. Elke beweging is levensecht. De kinderen vergeten dat twee volwassen mensen de kleine pop doen bewegen. Want Ming Ming leeft. Fantastisch!
Dit moest me van het hart. Dit feest wil ik met alle theaterliefhebbers delen. Deze voorstelling moeten alle kinderen zien want … het is feest!!