Sinds 29 januari 2014 is Charles Ducal de eerste Dichter des Vaderlands. Ter gelegenheid van het nieuwe schooljaar heeft hij een gedicht geschreven dat op 1 september levensgroot werd gekrijt op het Theaterplein in Antwerpen door Lies Van Gasse en een heleboel enthousiaste medekrijters.
Faalangst
Alsof hij bramen voor de jampot plukt
trekt september de kinderen van de zomer.
Onder de school wordt het vuur aangelegd.
Van gloeiende mannen- en vrouwenhoofden,
in lange winters gekloofd en gedroogd,
vonken de cijfers en letters weg.
Een meetlat roert in een reuzenschedel
en voegt om het uur een pond krijtstof toe.
Gedachten die aan de rand blijven kleven
worden geduldig verwijderd, het doel
van de les is een plek in de voorraadschuur
longen en tongen, die goed doorkookt
en gezwollen te koop zullen zijn op de markt.
Juni schudt de zeef: wie er door valt
belandt in schuif B. Boven de hoofden
hangt aan de muur een oog
dat onderscheidt, nooit knippert of lonkt,
enkel kijkt. Een oog als een strop.
De kinderen letten goed op.