Een spontaan kaartenhuis
Het is kwart voor tien. De kinderen stromen vrolijk kwebbelend binnen. Het nieuwe is er af en ze voelen zich nu helemaal op hun gemak. Er worden stoelen bij de al overvolle tafel geschoven om toch maar allemaal samen te kunnen zitten. Hun aandacht wordt deze ochtend helemaal opgeslorpt door het wankele kaartenhuis dat één van de deelnemers aan het bouwen is. Al snel liggen de kaarten verspreid over de tafels en doen zelfs de oudste mee.
De spontaniteit die met dit gebeuren gepaard gaat doet mij vermoeden dat het een leuke dag gaat worden. Het is fijn dat iedereen zijn eigen plekje heeft gevonden binnen deze theaterweek en dat ze zich goed genoeg voelen om zichzelf te durven zijn.
De eerste theateropdracht
Na deze aangename start van de dag volgt er een theateropdracht. Vandaag gaan heel wat deelnemers immers in Antwerpen op pad. Ze trekken er op uit om citaten van de bewoners van ‘’t stad’ te verzamelen. Deze opdracht vinden ze toch wel wat spannend en trappelend van ongeduld vertrekken ze uit HETPALEIS.
Terwijl de deelnemers druk aan het ‘theateren’ zijn doen wij, de stagiairs, ons best om wat extraatjes te voorzien. Hierbij gaat het om een nieuw spel voor buiten, een raadseltje voor bij het eten of gewoon een warme kop chocomelk. Op deze manier proberen wij er voor te zorgen dat ze na het harde werken even kunnen uitblazen en eens goed kunnen lachen.
Kortom: de dag is nog niet om, maar ze heeft alle ingrediënten in zich om geslaagd te zijn.