Manou Kersting startte op dertienjarige leeftijd als contrabassist bij de gipsy jazzband van zijn vader. Eerst studeerde hij Kleinkunst aan Studio Herman Teirlinck om zich daarna nauwer toe te spitsen op theater in de Toneelopleiding onder leiding van Dora van der Groen aan het Conservatorium van Antwerpen. Sinds 1985 was hij professioneel actief als acteur, regisseur, muzikant en cabaretier. Begin jaren negentig richtte hij samen met Chiel van Berkel het W.A.C.K.O collectief op en maakte hij verschillende voorstellingen zoals “Everything we always wanted to do on stage, but never were allowed to”, “La Sopa del Dia”, “Black Space” en “The Return of Dionysos”. Daarna werd vanuit het W.A.C.K.O. collectief het nieuwe productiehuis De Factorie opgericht, dat furore maakte op de Vlaamse podia met voorstellingen als “Beautiful Red Dress”, “Hotel Quid pro quo” en “De Uitspreker” (deze laatste twee in coproductie met Het Toneelhuis). Naast het spelen en creëren van theater was hij tien jaar lang speldocent aan de Kleinkunstopleiding bij Studio Herman Teirlinck. In diezelfde opleiding nam hij ook vier jaar lang de taak van artistiek leider op zich. Van 2003 tot 2007 maakte Kersting deel uit van de harmonic beatbox band Off the record. Deze band toerde een paar jaar door Nederland en Vlaanderen en speelde op verschillende grote festivals zoals Pukkelpop, Lowlands en Dranouter. In 2011 maakte en speelde hij in de Arenbergschouwburg de theatervoorstelling “Manolo Manouche et les filles de minuit,” een entertainmentshow die zijn roots vond in de werelden van comedy, slapstick, striptease, gipsy en zoveel meer. Op het witte doek was hij te zien in “Anyway The Wind Blows” (Tom Barman, 2002), “Linkeroever” (Pieter van Hees, 2007), “Code 37” (Jacob Verbruggen, 2011), “Frits en Franky” (Marc Punt), “Crimi Clowns de Movie” (Luk Wyns) en “Bowling Balls” (Marc Punt). Bij het grote publiek is hij beter bekend uit diverse televisieseries als “LouisLouise”, “Matroesjka’s”, “De 5eBoog”, “Zuidflank” en “Crimi Clowns”. In HETPALEIS regisseerde hij “Feesten” (1999), “De Vikingen” (2001), “Danske” (2009) en “Nog een danske” (2012).